ترسیم زیورآلات

این کتاب به بررسی جنبه‌های اساسی ارائه بصری قابلِ قبول از زیورآلات پرداخته و نسبت‌های حجمی، تعادل توزیع فضای مثبت و منفی، طراحی جنس فلزات، مواد گرم و سرد و رابطه میان مخراج‌کاری و نگین‌ها آموزش داده خواهند شد.

جواهرات به‌عنوان اجسامی در نظر گرفته خواهند شد که نور را به‌شکل دل‌فریبی بازتاب می‌دهند. در ساخت قطعات قیمتی، پرداخت فلز، حجم‌ها و تراش سنگ‌ها با توجه به تأثیر نور تعیین می‌شوند. چگونگی واکنش نور هنگام برخورد با سطوح و تأکید بر بازتاب‌های مناسب جهت هرچه بهتر نمایاندن طرح را خواهیم آموخت؛ همچون تکنیک استفاده از یک یا چند منبع نور برای درخشان‌سازی یا در مقابل، حذف نور برای ایجاد «عمق».

برای درک بهتر کار، با اشکال ساده‌ی هندسی آغاز خواهیم کرد که به‌تدریج تغییر کرده و تکثیر می‌شوند تا اشکال پیچیده‌تری بسازند. هدف، تنها نمایش قطعات تکمیل‌شده‌ی زیورآلات نیست بلکه دستیابی به روشی کارآمد برای بازنمایی صحیح ایده‌ها است.

روش‌های مختلفی برای نمایش بصری زیورآلات وجود دارند. ترسیم سه‌نما یکی از این روش‌ها است که اجسام سه‌بعدی را به اجسام دوبعدی تبدیل می‌کند. هدف، نمایش قطعات کار با تصویر کردن آن‌ها بر صفحات مختصات است (نقشه دوبعدی).

نماهای روبه‌رو، افقی (بالا) و چپِ کار برای ارزیابی دقیق تناسبات و اعمال ابعاد و تأکید بر برش‌ها، به‌کار خواهند رفت. این روش به‌مثابه‌ی زبانی جهانی محسوب و از قوانین ثابتی پیروی می‌کند که سبب کاهش ریسک برداشت اشتباه از آن شده و همه می‌توانند آن‌را «بخوانند».

رسم تصاویر مجسم دومین روشی است که به آن خواهیم پرداخت. رسم سه‌نما همچنین در طراحی‌های مجسم به‌کار می‌رود. در تصاویر مجسم زوایای مختلف محورها با توجه به دامنه‌ی دید ما، نمایی کلی و دقیق از جسم می‌دهند. استفاده از تصاویر مجسم ایزومتریک در ترسیم زیورآلات متداول است، چرا که جسم را بدون ایجاد دفرمگی به نمایش می‌گذارد. انواع مختلفی از ترسیم مجسم وجود دارند که به طراحان کمک می‌کنند تا طرح خود را به‌خوبی انتقال داده و از آن طریق به پرسش‌های مربوط به آن پاسخ دهند.

پلان‌های مجسم از زوایای دقیقی پیروی می‌کنند که نماهای حاصل از ترسیم سه‌نما در آن‌ها اجرا می‌شوند؛ بنابراین، ابعاد در این دو روش برابر ولی زوایای آن‌ها متفاوت است.

طراح با گذشت زمان دیگر نیازی به پیروی از قوانین محض تصاویر مجسم نخواهد داشت و می‌تواند سریع‌تر، دقیق‌تر و به‌صورت آزادانه طراحی کند.

گام آخر در ترسیم زیورآلات ارائه‌ی هنری آن است. تکنیک‌های مختلفی (آبرنگ، تمپرا، مداد، جوهر، ماژیک و ترکیبی) قابل استفاده هستند، همچنین سطوح متفاوتی، از کاغذ گرفته تا مقوا، بر اساس تکنیک کار انتخاب می‌شوند تا ظاهری رئالیستی ایجاد کنند (قلم‌موهایی با ضخامت متفاوت و مدادهایی با سختی متفاوت).

برخلاف طراحی پایه، در این مرحله هیچ قانون سفت‌وسختی وجود ندارد. همه چیز به آنچه نمایش داده می‌شود، مخاطب، حساسیت طراح و ابزار موجود بستگی دارد. در این مرحله لازم است روش‌هایی برای نمایش طرح به کار گرفته شوند که بر الگوهای فرهنگی مخاطب و طراح منطبق باشند.