قوانین سادگی | طراحی، فناوری، کسب و کار و زندگی

پیشگفتار 

من شاهد روندی بودم که طی آن دخترانم با خوشحالی برای اولین‌بار حساب کاربری ایمیل برای خود درست کردند. این­گونه ردوبدل‌شدن نامه‌­های الکترونیکی (ایمیل) بین آن‌ها آغاز شد که همچون قطره‌ای کوچک در سیل ارتباطات بود. این قطره زمانی به جویبار تبدیل شد که دوستان آن‌ها نیز به این جریان ارتباطی پیوستند که امروز به آبشاری از پیام‌­ها، کارت‌­های الکترونیکی و پیوند­هایی (Hyperlinks) تبدیل شده که هر روز بر فرزندانم می‌بارد. از آن‌ها خواستم در مقابل وسوسۀ بررسی نامه‌­های هرروزه مقاومت کنند. به‌­عنوان بزرگترشان، به آن‌ها گفتم، همیشه فرصت کافی برای شنا در اقیانوس اطلاعات خواهند داشت اما هشدار دادم از سیلان دور بمانند، زیرا در مقام یک متخصص در حد المپیک، من هم به سختی خودم را در این سیلاب اطلاعات شناور نگه می­دارم! می­دانم که در احساس غرق‌شدن در اطلاعات تنها نیستم، بسیاری از ما در طول روز با صدها ایمیل مواجه می‌­شویم که باید آنها را مدیریت کنیم.  

من در قبال چنین چیزهایی احساس مسئولیت می­‌کنم؛ چراکه نخستین تجربیات هنری-رایانه‌ای من، امروز به تصاویر متحرک رایج در پایگاه‌های اینترنتی ختم شده است. می‌­دانید از چه صحبت می‌­کنم؟ همان چیزهایی که درست همان‌موقع که شما سعی دارید روی قسمتی از صفحه متمرکز شوید برروی صفحۀ نمایش متناوباً ظاهر می‌­شوند، این چیزها ساختۀ من هستند. من برای جریان بی­‌امان «چشم‌ربایی» که چشم­‌انداز اطلاعات را آلوده می‌کند و باید بابتش سرزنش ­شوم، متأسفم؛ مدت زمان زیادی است که آرزو دارم برای حل این معضل خودساخته کاری انجام دهم.

برای من دستیابی به «­سادگی» در عصر دیجیتال به مأموریتی شخصی بدل شده و کانون پژوهش‌­های مرا در موسسۀ فناوری ماساچوست (MIT) شکل داده است. حوزه‌­های طراحی، فناوری و تجارت را هم به‌عنوان مربی و هم به‌­عنوان کارورز امتحان کرده‌­ام. در آغاز به نتایج  ساده‌­­ای رسیدم، مثلاً حروف M، I و T سه حرف آغازین نام مؤسسه، به‌­همان ترتیب در کلمۀ سادگی (simplicity) نیز وجود دارند. در واقع همین مسئله در مورد کلمۀ پیچیدگی (complexity) هم صدق می­‌کند. توجه کنید « تی» در ام.آی.تی معادل فناوری است، منبعی که امروز کلیۀ احساسات ما را تحت­‌الشعاع قرار داده است، بنابراین من احساس مسئولیت مضاعف می‌­کنم چراکه شخصی در ام.آی.تی باید هدایت اصلاح این موقعیت را برعهده بگیرد!

در سال 2004، کنسرسیوم سادگی ام.آی.تی، را در آزمایشگاه رسانه بنیان گذاشتم، که شامل ده همکار از شرکت‌های ای.­ای.­پی.­آر (AAPR)، لگو (Lego)، توشیبا (Toshiba) و تایم (Time) بود. مأموریت ما، تعریف ارزش تجاری سادگی در ارتباطات، بهداشت، درمان و بازی بود. ما با همکاری هم نمونۀ اولیۀ سامانه‌ها و فناوری‌هایی را طراحی و تولید کردیم، این نمونه‌ها به‌­دنبال بیان این نکته بودند که قوانین متأثر از سادگی، می‌­توانند به موفقیت‌ بازار منجر شوند. در زمان انتشار این کتاب دستگاه ثبت تصاویر دیجیتالی متصل به شبکه، تولیدشده با همکاری شرکت سامسونگ، به‌عنوان یک مرجع در داده­‌های تجاری آزمون شد تا اعتبار موضع کنسرسیوم در سادگی را آزمایش کند.

زمانی­‌که وبلاگ‌­ها پدید آمدند، من هم وبلاگی در مورد افکار در حال تحول سادگی ایجاد کردم و جستجوی قوانینی از سادگی را شروع کردم که طی آن شانزده اصل را نزدیک خواسته­‌ام پیدا کردم. مثل اکثر وبلاگ‌ها، این وبلاگ هم جایی بود تا من تفکرات ناقصی را که منعکس‌کننده عقاید شخصی در مورد موضوع مورد علاقه‌ام بود را به اشتراک بگذارم. اگرچه مضمون اصلی وبلاگ با طراحی، فناوری و تجارت همگام بود؛ به‌­زودی دریافتم خوانندگان به موضوع دیگری که همۀ این مسائل را در بر می­‌گرفت جذب شده‌اند: «مبارزه برای درک معنای زندگی به‌عنوان یک کاردان مسائل انسانی».

در حین سفرهای پرماجرایم متوجه شدم که چقدر موضوع سادگی، پیچیده است و من نمی‌توانم به حل معمای آن تظاهر کنم. اخیراً با یک استاد گروه زبان‌­شناسی که 85 سال سن دارد صحبت می‌­کردم که وی نیز برروی مسئلۀ مشابهی در طول زندگی خود کار کرده است. وی اذعان می­‌داشت سال‌ها است که با چنین معمایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. وبلاگم مرا متوجه ساخت که تنها شانزده قانون وجود ندارد ولی در این نسخه تنها ده مورد از آنها منتشر شده­‌اند. همانند سایر قوانین ساختۀ بشر، این قوانین نیز مطلق نیستند و نقض آنها گناه محسوب نمی‌شود. با این حال، شاید شما آنها را در پژوهش‌­های خود دربارۀ سادگی (و سلامت) در طراحی، فناوری، کسب‌­وکار و زندگی مفید بدانید.